Hayatım burada geçiyor benim. Kim olduğumu, buraya nasıl geldiğimi hatırlamıyorum. Çok çabaladım ama hafızamdan yitip giden parçaları toparlayamadım. Çünkü ruhum beni uzun zaman önce terk etti... Günlerimi arafta geçirmeye çok alıştım aslına bakarsanız. Sonuçta bir gün tamamen silinip gideceğimi biliyordum. Ta ki o çocuk gelene kadar. Eğer o çocuk gelmeseydi kendimi toparlamam mümkün değildi biliyorum. Kendim için değil ama onun için ir şeyler yapmak zorundaydım. O da benim gibi kaybolmamalıydı. Bu araftan onun çıkması için bir yol bulmak zorundaydım. En azından onun mutlu olmasını sağlamalıydım.
https://www.wattpad.com/story/305667565?utm_source=android& utm_medium=link&utm_content= story_info&wp_page=story_ details_button&wp_uname= ladybookmaster&wp_originator= ArrUZFJ7br9x7HJQ7oFqOjK9qG% 2F2Bsk0mDOYotprlE5GEBpeqNI1w8P NVkg2JjmexOgXhVa5JIdm6t1axESDD PmpjDuRgnV1% 2BOUccp2PUbkPiXh2FzfQ3qr729M7d KBk
